Gieneke (30) begon haar eigen rijschool na haar burn-out
Persoonlijk verhaal op RijschoolVandaag.nl. “Lesgeven is mijn passie, al van jongs af aan.” Daarom ging Gieneke Alsema (30) lesgeven op een middelbare school. Maar het onderwijs veranderde zodanig, dat ze meer tijd kwijt was aan vergaderen dan aan lesgeven. Met een burn-out als gevolg. Maar vond ze het plezier in lesgeven weer terug... als rijinstructeur.
— Advertentie —
“Ik heb 10 jaar lesgegeven op een middelbare school, waar ik biologiedocente was”, begint Gieneke haar verhaal. “Na de Havo ben ik begonnen op de Pabo, omdat lesgeven mijn passie is.”
Te veel vergaderen
Maar helaas werd het lesgeven steeds minder. “In de tien jaren voor de klas is het onderwijs dusdanig veranderd, dat ik de laatste jaren ruim 50% van mijn contracturen andere dingen aan het doen was. Denk aan vergaderen, dossiers vullen, werkgroepen, voorbereiden, nakijken etc.”
Daarnaast werden de klassen zo vol, dat er per leerling nog maar weinig tijd was voor persoonlijke aandacht. “Ik miste het persoonlijke, het echte lesgeven, de coaching, de ruimte voor de persoon, het echt kunnen inspelen op en inzetten van iemands kunnen en kwaliteiten en de persoonlijke coaching naar de doelen.”
"Ik miste het persoonlijke, het echte lesgeven, de coaching, de ruimte voor de persoon,."
Burn-out
In 2017 kreeg Gieneke een behoorlijke burn-out. “Ik heb een goed half jaar volledig thuis gezeten.” Daarna pakte ze, onder begeleiding van een coach haar werkende leven weer op tot 24 uur per week. "Met de nodige aanpassingen in mijn werk uitvoering (minder perfect, minder uitgebreid, ed.) had ik het gevoel dat ik de kantjes er af moest lopen om mezelf niet te overbelasten. Uiteindelijk maakte ik de laatste twee jaren weer 30 tot 40 uur per week bij een contract van 24 uur. Ik heb nooit meer de passie terug gevonden zoals ik die had.”
Na lang nadenken besloot Gieneke dat het anders moest. “Waar kon ik wel die persoonlijke aandacht, tijd voor de persoon en individuele coaching toepassen in het lesgeven?” Inspiratie kwam uit een verrassende hoek. “De schoonvader van mijn broer was begonnen als rijinstructeur. Hij heeft zich na ontslag bij het reisbureau waar hij jaren werkte laten omscholen. Door zijn enthousiasme ben ik ook over die richting na gaan denken.” Ze reed een keertje mee bij een rijschool om de praktijk te ervaren. Uiteindelijk heeft ze de e-learning opleiding bij de Verkeersacademie gevolgd.
Zelfstandige rijschool
Afgelopen juni slaagde Gieneke voor haar examen en sinds juli heeft ze haar zelfstandige rijschool ‘GA Lessen’ in Meppel. “Een spannende tijd om te starten met alle corona-maatregelen, maar mijn agenda zit inmiddels al vol. Het werk bevalt me fantastisch! Alle aspecten waar ik mijn passie voor het lesgeven uithaal, vind ik terug in de auto. De tijd voor de persoonlijke relatie en humor. De leerling komt met persoonlijke verhalen, de ene keer leuk, het andere verhaal heftig.”
“De persoonlijke coaching naar het rijbewijs, daar zit de uitdaging. Het uitvinden wat voor de leerling werkt. Het is afwisselend, iedere leerling leert anders en is gevoelig voor een andere aanpak. Geen les is hetzelfde”, vertelt Gieneke enthousiast.
“En voor mezelf is het ook een nieuwe uitdaging. Ondanks dat ik al jaren lesgeef, is het toch weer een vak apart en leer ik nog elke dag van iedere les die ik geef. En als ondernemer heb ik nog veel te leren, daar vind ik ook een grote uitdaging in, wat ik erg leuk vind. Het zelf kunnen indelen van mijn agenda vind ik echt een genot, ik bepaal zelf wanneer ik werk en hoeveel. Zo houd ik nu meer vrije tijd over met mijn zoon, terwijl ik hetzelfde aantal uren werk als op school.”
Toekomst
Ook voor de toekomst heeft ze volop plannen. “Ik ben begonnen met het opzetten van een theoriecursus, weer een nieuwe stap naar uitbreiding van mijn rijschool. Over een half jaar hoop ik een instructeur er bij aan te kunnen nemen en over een jaar een tweede auto aan te schaffen, waarna ik verder wens uit te breiden met nog een derde auto, aanhanger en andere categorieën, maar dat is nu nog in de verre toekomst denken."
“Ik had deze stap jaren eerder moeten maken, maar dat is altijd achteraf praten.”